Maurits van Oranje, prins van Oranje en graaf van Nassau was stadhouder en legeraanvoerder van de Republiek der Zeven Verenigde

Stadhouder

Maurits bracht zijn jeugd deels door op slot Dillenburg waar zijn oom Jan van Nassau hem in het Duits opvoedde. Zijn vader Willem van Oranje kon dat niet op zich nemen omdat hij destijds in de Nederlanden was om de Opstand tegen Spanje te leiden. Na opleidingen in Heidelberg en Leiden werd Maurits op zijn achttiende verjaardag stadhouder van Holland en Zeeland. Hij bracht twee jaar door in het Staatse leger voordat hij het opperbevel kreeg. Maurits werd in 1590 stadhouder over de provincies Gelderland, Overijssel en Utrecht.

Inname van de stad

Als kapitein-generaal voerde hij het leger aan tegen Spanje. Gedurende de tien Jaren van 1588 tot 1598 behaalde hij onder het politieke leiderschap van de landsadvocaat Johan van Oldenbarnevelt vele overwinningen. Het was een keerpunt in de oorlog en de Spanjaarden werden uit het noorden en oosten van de Republiek verdreven. Het Beleg van Oldenzaal is een belegering van Oldenzaal is een belangrijk moment in zijn carrière. Na een korte belegering blijkt het krachtsverschil tussen de partijen te groot, waardoor Maurits de stad op 23 oktober 1597 kan innemen.

"Tien jaren"

Na Oldenzaal trekt Maurits in 1597 nog door naar Lingen en verovert deze stad. Oldenzaal blijft echter niet heel lang in Staatse handen. Ambrogio Spinola verovert in 1605 de stad weer voor Spanje. De veroveringen van Oldenzaal en Lingen zijn een van de laatste wapenfeiten van Maurits tijdens zijn succesvolle periode, achteraf de” Tien Jaren” genoemd. De jaren erna ging het land zowel op bestuurlijk als op militair gebied achteruit. Op 23 april 1625 stierf Maurits in Den Haag.